Istrazivanjem je obuhvaceno 160 ispitanika, uglavnom Srba pravoslavne vere, zrtava Jugoslovenskog gradjanskog rata 1991-1995, od kojih su 70 bili zrtve torture u hrvatskim i muslimanskim zarobljenickim logorima. Ispitanici su pregledani u periodu od oktobra 1992. do decembra 1996. godine u Institutu za psihijatriju Klinickog centra Srbije u Beogradu, u Zavodu za ortopedsku protetiku u Beogradu, kao i na tlu Republike Srpske. Pored porodicnog konteksta, istrazivanjem je obuhvacen i sirok spektar psihickih i socijalnih posledica psihotrauma gradjanskog, verskog i nacionalnog rata na tlu Jugoslavije, koji je od 1991. godine ugrozio 4 miliona ljudi.
Potresno svedocanstvo o patnjama
zrtava rata (logorasa, izbeglica, civila, veterana), a posebno ono koje
je sadrzano u njihovim zivotnim pricama i klasifikaciji oblika torture
u zarobljenickim logorima, opominje nas da zrtve rata ne smeju da budu
ponovo viktimizirane ravnodusnoscu i zaboravom; ti ljudi zarobljenici su
nase savesti sve dok o njima cutimo i za njih nista ne cinimo.
KLJUCNE RECI:
rat, psihotrauma, porodica.
|
|