Knjiga “Simetrija muzickog dela” posvecena je istrazivanju mogucnosti simetroloske analize muzickih dela. U tom cilju izgradjen je formalizovani sistem za prevodjenje svih znacajnih parametara jednog muzickog dela na jezik brojeva i simetrijskih transformacija. Predlozeni pristup ne predstavlja suprotnost postojecim metodama analize, vec njihovu dopunu i mogucnost da simetrijske pravilnosti prisutne u okviru muzickih dela, koje su donekle bile zanemarene, postanu ocigledne. Pored ostalog, ovo je postignuto grafickom interpretacijom razlicitih strukturalnih segmenata muzickog dela. Primenom ovakvog postupka, podvrgavajuci muzicka dela razlicitih epoha i autora simetroloskoj analizi moguce je utvrditi u kojoj su meri postovani formalni organizacioni principi i zakonitosti na lokalnom i na globalnom planu. U tom smislu, simetroloska analiza pruza bogatiji uvid u strukturalne karakteristike muzickih dela, u simetrijsku organizaciju njihovih osnovnih muzickih komponenata (ritma, melodije, harmonije...) i korelaciju odgovarajucih simetrijskih struktura.
Posto se simetroloska analiza
zasniva na numerickoj analizi, obilje podataka ili relativna udaljenost
simetricnih celina u okviru muzike kao temporalne umetnosti, ne predstavljaju
problem. Na taj nacin ostvaruje se veza simetroloske analize sa razlicitim
vidovima teorije auditivne spoznaje, opazanjem i dozivljajem simetrijskih
obrazaca, koji se javljaju u muzici.
KLJUCNE RECI:
formalizacija muzickog jezika,
simetroloska analiza, izometrijske transformacije, staticka i dinamicka
simetrija, disimetrija, vizuelizacija elemenata muzickog dela, auditivna
percepcija, nacela “dobre forme”.
|
|